Ur. i zm. w Sulmicach, od 1919 uczył się w Zamościu ("Mickiewiczówka"), zdał maturę w 1927 jako Szynkaruk. Nie mając środków na studia poświęcił się służbie wojskowej, ukończył szkołę podchorążych  inżynierii (służy 6 lat jako saper), a w 1938 Wyższą Szkołę Wojenną wyróżniony złotą szablą od prezydenta RP. W czasie wojny w 1940 walczył nad Marną, znalazł się w obozie jenieckim w Szwajcarii, gdzie podjął studia ekonomiczne na Uniwersytecie Fryburskim, uwieńczone w 1945 doktoratem.
Po powrocie do Polski pracował w CUP-ie i NBP, wykładał w Poznaniu, od 1950 szykanowany (był palaczem w kotłowni, przez 6 lat był kreślarzem, księgowym). Po "odwilży" podjął pracę na SGPiS, następnie w NBP, ponownie doktoryzował się (nie uznano wcześniejszego), habilitował (1961), został profesorem zwyczajnym (1972), pełnił funkcję dziekana i prorektora SGPiS, opublikował ponad sto prac dotyczących teorii kierowania gospodarczego, wypromował 24 doktorów (jego wychowankiem był m.in. minister D. Rosati). Do emerytury kierował Katedrą Planowania i Ekonomiki Handlu Zagranicznego. Był jednym z najwybitniejszych profesorów uczelni. Przewodniczył też Radzie Naukowej Instytutu Koniuktury i Cen Handlu Zagranicznego, wchodził w skład Komitetu Ekonomicznego PAN. Jego imię nadano jednej z sal wykładowych w SGH w Warszawie, a w 2001 także Collegium Novum WSZiA w Zamościu. Był czł. Warszawskiego Koła Zamościan. Zm. nagle przy koszeniu trawy. Spoczywa na cmentarzu w Kalinówce.