Ur. w Raciborzu, wraz z bratem Henrykiem (osobne hasło) osiadł w Warszawie, po Liceum, od 1812 związany z korpusem inżynierów. Jako porucznik w 1825-27 zajmował się budową nadszańca w Zamościu (pozostał wykuty napis na elewacji płd.), był prawdopodobnie jego projektantem. W 1827 imieniem "inżynierii" przekazał księżom odrestaurowaną kolegiatę. W 1828-29 był obserwatorem w wojnie rosyjsko-tureckiej. Jeszcze raz znalazł się w Zamościu podczas powstania listopadowego (tu awans na kapitana). Później pracował przy budowie kolei warszawsko-wiedeńskiej. Był protestantem, wolnomularzem. Zakończył życie w swoim podwarszawskim majątku.
* 9 XII 1826 przed rejentem w mieście rządowym Zamościu w obecności świadków Fryderyk Rossman porucznik Korpusu Inźenierow Woyska Polskiego w Twierdzy miasta Zamościa upoważniał brata Henryka Rossmana podpułkownika Korpusu Inżenierow do dochodzenia spraw spadkowych po rodzicach Krzysztofie i Helenie dotyczących kamienicy w mieście Warszawie pod nrem 1100 przy ul. Twardej sytuowanej.
* 9 XII 1826 przed rejentem w mieście rządowym Zamościu w obecności świadków Fryderyk Rossman porucznik Korpusu Inźenierow Woyska Polskiego w Twierdzy miasta Zamościa upoważniał brata Henryka Rossmana podpułkownika Korpusu Inżenierow do dochodzenia spraw spadkowych po rodzicach Krzysztofie i Helenie dotyczących kamienicy w mieście Warszawie pod nrem 1100 przy ul. Twardej sytuowanej.
