Pochodził z Turyngii, do szkoły budowlanej uczęszczał w Berlinie (dyplom 1808), służył w armii francuskiej, kawaler Legii Honorowe, osiedlił się w Warszawie (wraz z bratem Fryderykiem Rossmannem). Od 1815 w Armii Królestwa Polskiego, związany z korpusem inżynierów, był profesorem Wojskowej Szkoły Aplikacyjnej w Warszawie, w kampanii napoleońskiej w wojsku Poniatowskiego. Związany był z budową wybitnego dzieła inżynierskiego tamtego czasu - kanału augustowskiego, w 1826-27 w zamojskiej Inżynierii twierdzy. W III 1831 skierowany został do Zamościa na stanowisko komendanta dyrekcji inżynierii twierdzy, tu przez cały czas oblężeniam od V 1831 pułkownik. Opuścił Zamość wraz z jego kapitulacją. Był protestantem. Zakończył życie w swoim podwarszawskim majątku, spoczął na cmentarzu ewangelickim w Warszawie.