Ur. w Samsonowie, absolwent Instytutu Technologicznego w Petersburgu, mgr inż.. W 1921-22 pracował w klinkierni zamojskiej, później do wojny kierował klinkiernią w Budach i jednocześnie inżynier powiatowy w Tomaszowie. W 1944-47 kierował zamojską klinkiernią, opiniodawca publikacji związanych z materiałami klinkierowymi, w 1955 odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi, zm. w Warszawie, spoczywa na Powązkach. Jego synem był czł. PAN, prof. Stanisław Bellert.