Władysław Żurawski był przede wszystkim piewcą prowincji. Wyrazisty jest też wątek huculski w jego twórczości, a tuż przed wojną próby zbliżenia się do nurtu art deco. Ale taki idylliczny obraz wsi pośród bujnej przyrody, zafascynowanie naturą, podpatrywane z upodobaniem scenki w melancholijnych małomiasteczkowych zaułkach, stanowiły najczęstszy motyw jego najświetniejszego, sokalskiego  okresu twórczości. Tutaj zebrane zostały drzeworyty (nie kolorowane) z najważniejszych  zbiorów  krajowych Biblioteki Jagiellońskiej, Biblioteki Narodowej, „Ossolineum”, także muzeów w Bydgoszczy, Toruniu, Rzeszowie, Krośnie, w zbiorach prywatnych, w tym fundamentalnej dla wiedzy o artyście książce – albumie dr Jerzego  Skrzypczaka (Władysław Żurawski…, Mielec 2018).