Zegar słoneczny ("kompas słoneczny") znacznych rozmiarów znajdował się w elewacji Akademii Zamojskiej (w 1711 pojawiło się rusztowanie do jego instalacji). Miał być również zegar słoneczny w fasadzie ratusza. Informacje o kolejnych pochodzą dopiero z XIX w. W muzeum od l. 50-tych znajduje się kamienny (piaskowiec) zegar słoneczny z 1845, o śr. 57 cm, z cyframi rzymskimi i ros. napisem na otoku Zamość 50.45/1845 gener. A.G. Leitnant Karpenko.
Niegdyś zegar słoneczny znajdował się w narożniku wikarówki (1868), później, ogrodzony niskim płotkiem, znalazł się przed płd. elewacją kolegiaty (potem w Infułatce, następnie w ogrodzie) - marmurowy, osadzony w betonie i metalowej obręczy. Jego pochodzenie łączy się z osobą ówczesnego infułata zamojskiego bpa Walentego Baranowskiego (wg inwentarza kompas przez biskupa Baranowskiego sprawiony) i jego brata astronoma Jana Baranowskiego (podobne, późniejsze w Kozłówce i Lublinie).  W 2013 po konserwacji zegar (śr. 49 cm) ustawiony został na metrowej postawie przed południowo-zachodnim narożnikiem Katedry.
W ewidencji zabytków cmentarza parafialnego wymieniony jest kamienny zegar z 1841. Już w 1920  zegar znajdował się w dawnym ZOO. Był również w parku. Twórcą rzeźbiarskiego zegara słonecznego był Jerzy Pałczyński (osobne hasło) - w posiadaniu rodziny. Kolejny odkryła w 2016 zamojska pasjonatka gnomoniki Iwona Pieczykolan - w elewacji koszarowego budynku, pochodzi prawdopodobnie z l.  60. Jest również twórczynią zegara w elewacji przedszkola przy ul. Okopowej (powstał trakcie Festiwalu fresku, 2016).

* Zegar przed katedrą posiada linie godzinowe, półgodzinne i kwadransowe. Z uwagi na bliskie przysunięcie zegara do ściany latem w zakresie skrajnych godzin nie jest efektywnie wykorzystywany - przed 7 raną i po 7 wieczorem pozostaje w cieniu.