Obiekt archeologiczny, kopiec na nieużytku przy ul. Obronnej i Wałowej (średn. 60 m, wys. ok. 2 m). Nazwa ta pojawia się w dokumentach od końca XVII w. i na planach od XIX w. W czasie oblężeń (1813, 1831) miejsce to nazywane "redutą szwedzką"). Dawniej utożsamiane ze Skokówką i zadomowionym później w literaturze przekonaniem, że chodzi o nikłe pozostałości tego średniowiecznego zameczku. Do I wojny świat. zadrzewione (od XIX w. wydobywano tu piasek biały miałko-ziarnisty), później rosły tam głównie dziewanny, firletki, kuklik zwisły. Wg ostatnich badań nie jest reliktem dawnego zameczku na Skokówce, lecz znacznie późniejszej, podmiejskiej rezydencji ordynackiej (Krasnybrzeg).


 * Ludzie jadący tędy do sanktuarium w Krasnobrodzie, wskazywali tę porośniętą drzewami, tarninowymi chaszczami i głogiem kępę jako wielką osobliwość. Tajemniczą wyniosłość nazywano zamczyskiem lub uroczyskiem. Stroniono od tego miejsca szczególnie nocą wierząc, że harcują tam czarci z czarownicami. Mieszkańcy okolicznych wiosek twierdzili, że na zamczysku odkopano kilka ludzkich szkieletów. Podziemny korytarz miał łączyć to miejsce z Zamościem i znaleźli się nawet śmiałkowie, którzy tam weszli, ale sklepione miejsce kończyło się gruzowiskiem.
Tuż po I-szej wojnie teren zamczyska uporządkowano. Wtedy padły rosnące tu drzewa, m.in. parę wiekowych lip i wiązów. Wytrzebiono też całą masę „samosiejek” klonów, jaworów tarnin spowitych dzikim chmielem. Wąska ścieżyna prowadziła do tego gąszczu, poza pierścieniem zarośli znajdowała się tu polana. Na niej błyszczały złotem dziewanny i pleniła się pokrzywa. Tu też istniały zagłębienia, jakby pozostałości fundamentów. Po wyrębie drzew cały teren stał się bardziej czytelny i jakby mniej  tajemniczy. Szczegóły tej opowieści czerpię  z opowieści dr. inż. arch Adama Klimka. Zamczysko uporządkowano by chaszcze nie ogarnęły ze szczętem starej kolebki rodu Zamoyskich.
Tak więc istniało „Zamczysko” osnute legendami, nazywane nawet starym. Istniało powszechne przekonanie, że są to pozostałości owej „wodnej warowni” istniejącej od poł. XV wieku, którą odkupili Zamoyscy od Ostrowskich w 1517 i w jej obrębie urodził się w 1542 Jan Zamoyski. (W. Zin Zamczysko, "Tygodnik Zamojski" 1988 nr 16)