Powstał 1 IV 1958 w miejsce Zakładu Sieci Elektrycznych, Zakładu Zbytu Energii i zlikwidowanej elektrowni, eksploatując 100 km linii 110 kV ze Stalowej Woli oraz ponad 5 tys. km pozostałych linii, w 1973 - 18,7 tys. km (wys. napięcie 629 km, 4144 stacji transf.), 280 tys. odbiorców. Należał do Okręgu Wschodniego w Radomiu. Po reorganizacji, od 1961 rozprowadzano energię od Wisły do Bugu  - w siedmiu, a od 1972 w 9 powiatach (13,5 tys. km2, 7 rejonów). W 1964 zatrudniał 309 osób, 1972 - 1100, 1974 - 1010.
W 1975 ZE zmienił obszar działania - utracił Kraśnik i Janów, natomiast w 1976 przejął 3 płd. rejony - do 1998 działał na obszarze wojew. zamojskiego, chełmskiego i przemyskiego (15,2 tys. km2). W l. 80. zatrudniał ok. 2 tys. osób, w 1994 - 1734. W 1995 obsługiwał 10 rejonów, 417 tys. odbiorców, 1,2 mln ludności, 27,7 tys. km linii energet. (wys. napięcie ok. 1200 km), 7,3 tys. stacji transformatorowych, tylko na Zamojszczyźnie 188 tys. odbiorców, w tym 800 zakładów przemysłowych. Największymi odbiorcami były chełmskie cementownie i huta szkła w Jarosławiu.
Od 1984 eksploatuje też 62 km linii 750 kV (w 1988 jeden z 5 krajów na świecie o tej mocy). Wybudowano magistralę 220 kV, dostarczającą do Zamościa w 1968-91 energię z elektrowni w Dobrotworze na Ukrainie (ZE wszedł do systemu energetycznego RWPG). ZE kupuje energię od Polskich Sieci Elektroenergetycznych, a od 1995 ponownie, z uwagi na niższe ceny, w Dobrotworze (1997 - 43%). Jest jednym z lepiej zautomatyzowanych (standardy europejskie) przedsiębiorstw tego typu w kraju. 30/31 X 1974 kataklizm na obszarze ZE pozbawił energii 1/3 mieszkańców, uszkodził 60% linii, zniszczył 8,5 tys. słupów.
Na terenie miasta znajdują się węzłowe stacje transformatorowe łączące z linią 220kV (220/110 kV) - "Zamość II" przy ul. Hrubieszowskiej i "Mokre" (od 1979) oraz pozostałe główne punkty zasilania 110/15 kV - "Majdan" i "Janowice", a także 2 rozdzielnie sieciowe. W 1980 Zamość był najlepiej uzbrojonym energetycznie miastem tej wielkości w kraju.
W 1965 zużyto w mieście 4.598 tys. kwh energii elektrycznej. Odbiorcy energii mieście:
1960 - 6,6 tys.
1965 - 6,8 tys. (151 kWh na mieszkańca, 673 kWh na mieszkanie),
1973 - 8,8 (262 kWh na mieszkańca),
1975 - 9,3 tys. (odpowiednio 324, 1358), zużywając 12,4 GWh,
1976 - 9,8 tys. (odpowiednio 386, 1645), zużywając 15,7 GWh,
1979 - 11,4 tys. (odpowiednio 426, 1721), zużywając 19,1 GWh,
1980 - 11,8 tys. (odpowiednio 568, 2260), zużywając 23,6 GWh,
1983 - 13,9 tys. (odpowiednio 459, 1840),
1986 - 15,8 (619, 2230), którzy zużyli 34,9 GWh,
1989 - 17,3 (588, 2258),zużywając 37,8 GWh,
1991 - 18,5 (576, 1989) zużywając 36,0 GWh,
1995 - 21,4 (495, 1554) zużywając 32,8 GWh,
1997 - 22,3 tys. (497, 1513), którzy zużyli 33,5 GWh.
W 1988 ZE przejął ciepłownię Szopinek. Powiązanym z ZE był w 1977-2004 Zakład Wykonawstwa Sieci Energetycznych, później "Energosieć".
Podległy przez prawie pół wieku Radomiowi, od 1989 ZE stał się samodzielnym przedsiębiorstwem, a od  12 III 1993 spółką akcyjną. W 1995 zatrudniał 1663 osoby. ZE w mniejszym stopniu odtąd inwestował w infrastrukturę energetyczną, która osiągnęła optymalny stan. W Szopinku miała powstać pierwsza w kraju elektrociepłownia opalana gazem, niestety, w 1997 amerykańska firma Southern Energy wycofała się z udziału. ZE SA utworzył spółki z o. o.: w 1991 PW "Agtel", w 1993 ZPU-P "Energozam", w 1994 PW "Atex" (wcześniej PW Ciepłownia Szopinek), w 1995 PW "Zelkom" (wykonawstwo i remont sieci elektroenerg.), a w 1997 zainicjowano utworzenie Region. Biuro Inicjatyw Gospodarczych (razem zatrudniają ponad 400 osób). Miejsce ZE w kraju (wg "Polityki"): 1993 - 1996 kolejno: 341, 204, 233, 228, w 2000-2003 kolejno 282, 276, 265, 249. Wśród 33-ch firm tej branży - 27 miejsce (1998).
12 VII 1993 Przedsiębiorstwo Państwowe Zakład Energetyczny Zamość przekształcono w spółkę Skarbu Państwa Zakład Energetyczny Zamość SA Zamojska Korporacja Energetyczna, a 31 XII 1997 zmienił nazwę na Zamojska Korporacja Energetyczna SA.
W 1995 - 1663 prac. Dyrektorzy: 1958-61 Jerzy Dybkowski, 1961-70 Tadeusz Kurek, 1970-75 Aleksy Oszkodar, 1975-91 Janusz Usidus, 1991-98 Ryszard Rabiega (od 1993 prezes).
W ramach ZE działa od 1951 Rejon Energetyczny, od 1997 jako Rejonowy Zakład Energetyczny, obsługujący 65,5 tys. odbiorców (140 prac., ul. Namysłowskiego 4).
W 1998 kierownik wydziału Marek Wołoch został prezesem 4-ej w kraju elektrowni w Połańcu, a dyr. rejonu Zbigniew Belina - wiceprezesem Pol. Sieci Elektroenergetycznych. Z grona najbardziej zasłużonych i długoletnich pracowników wymienić należy: Stanisława Wiktorowicza, Stefana Ptaszyńskiego, Kazimierza Radomskiego, Stanisława Sokołowskiego, Stanisława Durkę, Leonarda Bisa, Franciszka Habzę, Ryszarda Herca, Tadeusza Komisarczuka, Eugeniusza Lachawca, Władysława Radlińskiego, Henryka Szeląga, Kazimierza Szpindę. Pracownicy ZE skonstruowali tani, praktyczny ogrzewacz słoneczny (osobne hasło: Wynalazcy), który wzbudził spore zainteresowanie na Targach Poznańskich (1988) i jeszcze tego roku powstało 150 kolektorów.
W 1954-56 wzniesiono biurowiec ZE, w 1994 rozbudowany do okazałego dziś kształtu. ZE posiadał ośrodki wypoczynkowe w Krasnobrodzie i nad jez. Białym, przychodnię, od 1963 szkoły przyzakładowe - ZSZ i Technikum Elektryczne (osobne hasło). W l. 50. działał teatr i teatrzyk kukiełkowy, także zespół taneczny, muzyczny, wokalny, aktywne koła PTTK i TKKF. Zakład tradycyjnie wspierał przez kilkadziesiąt  lat piłkarzy "Hetmana".

 * W 1958 ministerstwo planowało zlikwidować energetykę w Zamościu, dzięki znajomości inż. Durki z wicepremierem, ostatecznie zlikwidowano tylko zakład w Białej Podlaskiej. Za Gierka natomiast miał stanąć nowoczesny ("tafla") 13-piętrowy biurowiec, wskutek sprzeciwów konserwatorskich, a potem kosztów przedsięwzięcia do budowy ostatecznie nie doszło.