Ur. w Solcu, pow. radomski. Był rajcą sandomierskim. 28 IV 1581 powołany został przez Jana Zamoyskiego na zasadźcę i wójta (locationem et adwocatiam), od 1583 na czele urzędu wójtowskiego. W jego pieczy znalazło się werbowanie osadników i sprawy organizacji miasta. Był cieszącym się jego zaufaniem organizatorem i koordynatorem instytucji  w powstającym mieście (mąż roztropny, zapobiegliwy, świadomy rzeczy miejskich i kupieckich) oraz zarządcą dóbr i dochodów kanclerza, a także ekonomem klucza zamojskiego. Imieniem Zamoyskiego obejmował m.in. starostwo dorpackie. W dokumentach miejskich też nazywany sędzią, a także rajcą zamojskim. Posiadał dom w Rynku (ob. nr 5a). Po nobilitacji 12 I 1591 został Słowieńskim (Sławiński, Sławieński), przyjętym do h. Jelita.