Pierwszy wiadukt – drewniany mostek dla pieszych na suchą fosą – powstał z końcem XIX w. Prowadził z ul. Łukasińskiego do kasyna oficerskiego (ob. galeria). Miał 35 m długości i 2 m szerokości. Prawdopodobnie odnawiany, istniał do ok. 1960.
W 1927 rozebrano po ok. 10 latach drewniany wiadukt (kładkę) nad torami obok cmentarza - korzystało z niego 300 osób dziennie. O kładkę w tym miejscu bezskutecznie w 1935 występował Stefan Miler. Przed wojną był też drewniany wiadukt kolejowy nad ul. Koźmiana (bocznica od torów przy ul. Krysińskiego do elektrowni).
Współcześnie pierwsze w Zamościu bezkolizyjne skrzyżowanie ulicy i torów (ul. Peowiaków) powstało  w 1978-79, był to wiadukt stalowo-drewniany typu wojskowego, zastąpiony nowym żelbetonowym (1996-97). W 1980 otwarto wiadukt na Lubelskiej (miały być 4 pasma), a w 1988 na ul. Powiatowej (w 2013 zakaz wjazdu pow. 20 t, zły stan). W l. 80. planowano dwa wiadukty na obwodnicy wschodniej (przy szpitalu i na linii kolejowej do Hrubieszowa.

 * W IX 1978 sensacją stało się rozebranie gotowego już wiaduktu, do którego prowadził nawet nasyp z piasku. Po całkowitym zdjęciu wszystkich elementów metalowych, po kilku dniach ułożone zostały z powrotem.
 * W najbliższym Dyr. Okręgowa Dróg Publicznych w Lublinie ma przystąpić do zbudowania drugiej nitki wiaduktu na ul. Lubelskiej. ("Sztandar Ludu" z 4 XI 1986)