Ur. w Zgierzu, z d. Kononowicz, wykształcenie prawnicze zdobyła w Petersburgu, studiowała też historię i muzykę. W 1925 wpisana została na listę adwokatów, w drugiej poł. l. 20. pracowała w Zamościu jako pierwsza kobieta adwokat w Polsce. Później czynna zawodowo w Warszawie (mieszkała róg ul. Kruczej i Hożej), pełniąc też wiele ważnych funkcji społecznych. Była m.in. radcą prawnym miasta, działała też w Naczelnej Radzie Adwokackiej. W czasie okupacji więziona na Pawiaku. Spoczywa na Powązkach. Jej mąż był znanym dziennikarzem warszawskim.
W okresie zamojskim przyjaźniła się z Leśmianem, pozostawiła drukowane wspomnienie o nim (Wspomnienia o B. Leśmianie, 1966), chętnie uczestniczyła w okolicznościowych akademiach (śpiew). Znała 6 języków obcych.