Początkowo była to powstała w 1885 2-klasowa, później 4-klasowa szkoła rosyjska (do 1914), posiadała po 5 oddziałów chłopców i dziewcząt, 10 nauczycieli. W 1903-4 przy ob. ul. Partyzantów 14 wzniesiono pierwszy od czasów Akademii budynek szkolny w mieście. Był to zbudowany kosztem 48 tys. rb. murowany, piętrowy budynek (9 sal, 2 pokoje, kancelaria, kuchnia) dla szkoły żeńskiej i męskiej, otwartych 14 X 1904.  Od 1 XI 1915 była pierwszą w mieście szkołą polską, do której przyjęto 600 dziewczynek (350 pochodz. żyd.) i 200 chłopców, razem 16 oddziałów, 14 nauczycieli. 1 XI 1917 przejęta przez władze polskie, 6-klasowa mieszana, nadano jej imię wieszcza narodowego, popularna później "Mickiewiczówka". W 1920 kwaterowali w niej ułani. Z dotychczasowej 5-klasowej od 1920/21 stała się szkołą 7-klasową, później pełna nazwa 7-klasowa Publiczna Szkoła Powszechna nr 1 im. A. Mickiewicza. 20 XI 1939 zamknięta.
Było tu szpital wojskowy - niemiecki (1939), krótko gimnazjum (1939), szkoła niemiecka (1942-44), nadto koszary (1914-15, 1920, 1945 - rosyjscy lotnicy), kwatery dla repatriantów (1944). W tej sytuacji zniszczone zostały akta szkolne. Otwarta w 1945, od IX 1951 szkołą świecką TPD (do 15% uczniów z domu dziecka). Od 1953 również mieściła się tam szkoła dla pracujących. W 1971/72 przeniesiona została na ul. Żdanowską (d. Studium Nauczycielskie), a jesienią 1973 wchłonęła "siódemkę". W starym budynku w 1970-74 było liceum dla pracujących, 1974-75 ośrodek doskonalenia zawodowego (szkoła krawiecka) i 1976-80 KM MO. W poł. l. 70. została Zbiorczą Szkołą Gminną, a 2 II 1981 wróciła do starego budynku znowu jako "jedynka". Z 31 VIII 1999 została zlikwidowana, następnie do 2009 Gimnazjum, ob. CKU.
"Mickiewiczówka" miała tradycje kulturalne. W 1948 uczniowie wystawili widowisko baletowe Wieszczka lalek w reż. Zofii Wiktorowicz (12 spektakli), sztukę Za siedmioma górami (1947), wcześniej w 1946 w "Stylowym" Jasełka, szkoła słynęła ze znanego chóru (prowadził Tomasz Bis). Do długoletnich pedagogów szkoły należała Władysława Larwińska, Michalina Liwczak, Antonina Łuszczyńska, Maria Macias, Waleria Siek, uczył też m.in. Stanisław Popek (malarz).
Uczniowie: 1928/29 - 568, 1934 - 647, l. 40. - przec. 550, 1958/59 - 656, 1962/63 - 392 w 16 oddziałach i 8 klasach, chociaż w obwodzie 706, 17 nauczycieli, ponadto bibliotekarz, kier. świetlicy, sekretarka, 2 woźni, kucharka i pomoc, l. 70 - do 500 (w 17 klasach), 1995/96 - 315. Kierownicy i dyrektorzy: 1915-16 Błażej Szewc, 1916-18 Józef Siechowski, 1918-24 Piotr Kusyk, 1924-28 Aleksander Kłosiński, 1928-34 Antoni Banach, 1934-39 Stanisław Witeszczak, 1939-44 Ignacy Bis, 1944-51 Tadeusz Kuna, 1951-52 Ksawery Drozd, 1952-54 Leokadia Pikuzińska, 1954-55 Antonina Łuszczyńska, 1955-61 Zygmunt Muzyczuk, 1961-70 Hieronim Kułaj, 1970-72 Eugeniusz Niderla, 1981 Lech Stangierski, 1981-84 Maria Lubczyk, 1984-99 Tadeusz Kowalczuk.

 * Szkołę 1920 zajęło wojsko, jako najdogodniejszą dla oddziałów i taborów wojskowych ze względu na sąsiedztwo rampy kolejowej. 4 XI 1920 poniesione straty określono na 140 tys. mk, m.in. 200 wybitych szyb, uszkodzona studnia i drzewka owocowe, brak 50 książek, narzędzi introligatorskich, zniszczone mapy, roztrojona fisharmonia.
  * W czasie okupacji dzieci z "jedynki" z konieczności uczyły się w budynku kościelnym - obok Kolegiaty, a następnie w budynku straży pożarnej.
  * W 1962 w szkole 8 sal lekcyjnych, prac. robót ręcznych, prac. fizykochemiczna, świetlica, gabinet lekarski, pokój nauczycielski, kancelaria, gabinet kierownika, biblioteka.