Ur. w Lublinie, od 1903 w Zamościu. Przez całe dwudziestolecie zajmował się restauratorstwem, będąc właścicielem popularnej przed wojną restauracji przy ul. Żeromskiego 11, od l. 30. znanej jako "Oaza" (drugiej po "Centralce"). Był radnym w 1919 i czł. MRN w 1944-48. Działał w Stow. Kupców Polskich. Był w zarządzie Koła Wędkarskiego (1948). Jeździł fordem, wypożyczał fortepian na okolicznościowe imprezy. Jego syn Maksymilian (osobne hasło) marynarz zginął na kanale La Manche, spadając z masztu "Daru Pomorza".