W fortyfikacjach samodzielne urządzenie obronne (przedwał, przeciwstraż) w formie litery "V", osłaniające czoło bastionu. Pierwsze słoniczoła wzniesione wg proj. Jana Linka (k. XVII w.) były załamanymi przed szpicami bastionów V - VII kazamatowymi kojcami z otworami strzelniczymi, zza których również prowadzono ostrzał. Podczas modernizacji twierdzy powstały ziemne słoniczoła, najpierw przed bastionem I, w następnie  także przed III i IV (dwa ostatnie otaczała fosa z wodą). Po kasacie twierdzy najlepiej zachowały się pozostałości największego słoniczoła (dł. ramienia 150 m) - obniżonego i zniekształconego, który odtworzono jako wyspę parkową. Po dwu południowych zachowały się tylko czytelne fragmenty wału i narożników.