Syn lwowskiego, kształcił się m.in. w Padwie (1612), osiągając stopień doktora filozofii i medycyny. W 1615 został profesorem fizyki i medycyny w Akademii Zamojskiej (24 lata). W 1616-33 pełnił 8-krotnie funkcję rektora, był dziekanem. Zaprowadził m. in. księgę czynności akademickich. Darzony był szacunkiem, tak przez profesorów i studentów. Nosił tytuł głównego lekarza domu Zamoyskich. Wydał kilka panegirycznych pisemek (Zamość 1606-49) i pozostawił szereg rękopisów medycznych. Był siostrzeńcem Szymona Szymonowica, któremu ufundował marmurowe epitafium w Kolegiacie.
Zm. w Zamościu w sędziwym wieku - ludziom wiele pomagając i zdrowia pilnując, samemu sobie nie mogąc radzić, koniec swej uczynił medycynie. Prawie cały majątek (22 tys. zł) zapisał Akademii, fundując katedrę medycyny praktycznej (dotychczas prezentowano wiedzę teoretyczną) i utrzymanie jej 6 studentów. Fundacja z winy dwu wpływowych akademików Abreka (rektor) i Krobskiego prawie pół wieku nie mogła dojść do skutku, ponieważ ukrywali testament czerpiąc dochody z zapisu. Testamentem darował też uczelni bibliotekę, kobierce y insze ornamenta domowe a także skrzynię żelazną na schowanie rzeczy publicznych. Połowę kamienicy zapisał wikariuszom kolegiackim.


 * Podpisywał się także jako Gasparus Solcius i Schulz, a w dokumentach nawet jako Szcholc. Wg J. Petera właściwym nazwiskiem była forma Scholz.