Ur. w Ryczycy pod Mińskiem. Ukończył Szkołę Sztuk Pięknych w Warszawie, w 1862 i 1965 uzyskując patent architekta I i II st. W 1865-90 był architektem budowniczym powiat. w Zamościu (do 6 V w KRSW w Warszawie, później w Lublinie inż. architektem i budowniczym w Lubartowie (do emerytury w 1911). W Zamościu projektował m.in. hotel "Victoria", szpital św. Mikołaja, mykwę, kamienice przy ul. Kościuszki 7 ("Generałówka"), ul. Żeromskiego 9, teatr  (Żeromskiego 11), wille, nadbudował kamienicę ul. Staszica 23, nadzorował budowę klinkierni (celem zaznajomienia się z technologią jeździł do Holandii i Niemiec). Później wznosił szereg okazałych budowli w Lublinie (m.in. seminarium), jego dziełem jest także kościół we Frampolu. Wykonywał też inwentaryzacje budowlane (np. kamienicy z rozebraną później attyką, 1881).
W Zamościu osiągnął kolejne rangi urzędnicze, aż do godności radcy dworu (1889). Za pracę przy remoncie cerkwi otrzymał order św. Stanisława (w Lublinie kolejne). Był współzałożycielem i naczelnikiem straży pożarnej (od 1886), działał m.in. od 1870 w Radzie Opieki Społecznej. Zm. w Lublinie, spoczywa na cmentarzu przy ul. Lipowej. Miał czworo ur. w Zamościu dzieci.