Przybył z Krakowa. Wykładał w Zamościu od 1747, przez ostatnie 30 lat na katedrze prawa kanonicznego. Pełnił wszystkie funkcje akademickie, dziekana, kwestora i aż 8-krotnie rektora (od 1767). Jako rektor podejmował w jej murach cesarza Józefa II, odpowiedział na pytania i przedłożył memoriał w sprawie uczelni. Za jego rządów Akademia zaczęła się podnosić z upadku, ale przyszło mu być także rektorem w chwili jej kasaty. Był również prefektem Seminarium i kanonikiem. Zm. wkrótce po kasacie, dręczony smutkiem aż do śmierci.