Ur. w Zamościu, w 1927 ukończył medycynę na Uniwersytecie Warszawskim. Początkowo pracował w garnizonie zamojskim, później praktykował prywatnie (ul. Partyzantów) oraz w Ubezpieczalni Społ. W 1930 został jedynym z Zamościa czł. Izby Lekarskiej w Lublinie (kilkanaście osób). Brał udział w kampanii wrześniowej, znalazł się w niewoli sowieckiej, w 1942 wstąpił do armii Andersa i pozostał na Bliskim Wschodzie. Po wojnie na krótko wrócił do Zamościa, wyjechał do Izraela i został lekarzem w tamtejszym wojsku. Jego żona i obie córki zostały zastrzelone podczas wysiedleń z Zamościa (szczegóły w pamiętniku dr Heddy Arnold).