Ur. w Tallinie, wywodził się z estońskiej szlachty, był wyznania ewangelicko-augsburskiego. Służył w Rydze, potem w Dęblinie i Modlinie. Od 1854 porucznik, a od 1858 kapitan. Z Zamościem związał się w 1853, został współautorem planów fortecy zamojskiej (1854, 1858), w 1863 osiadł tu na stałe, zostając Naczelnikiem Zarządu Inżynierii Twierdzy, do 1867 prowadzą prace przy likwidowanych fortyfikacjach. W Zamościu awansował na podpułkownika i pułkownika. Po 1866 stał się właścicielem tzw. "ogrodu inżynierskiego" (na południe od ul. Sadowej, ob. osiedle domów jednorodzinnych), typowego dworskiego założenia, po którym zachował się jedynie szpaler kasztanowców. Z trzech żon: Emmy, oraz Marianny i Pauliny (prawdopodobnie sióstr przyrodnich), z każdym razem młodszych od niego o 10, 19 i 30 lat, urodziło się 20-ro dzieci, z których prawie połowa zm. w niemowlęctwie. Druga żona Marianna była śpiewaczką amatorką.

 * Dzieci - z Emmą (ślub 1840): Elwira Julia (1841), Mikołaj Franciszek (1850), Aleksandra (1851), Jan Konstanty (1852), z Marianną: Julia Józefina (1855), Edward Gabriel (1859), Waldemar Jan (1861), Jerzy Karol (1862), Anna Stanisława (1863), Józefina Walentyna (1865), z Pauliną (1868): Artur Stanisław (1869), Antonina (1870), Paweł (1871), Wilhelm Jerzy (1873), Marianna (1874), Eugenia (1875).
W 1859-60 w koncertach amatorskich uczestniczyła Elwira, uczennica instytutu muzycznego w Białymstoku, pianistka i Konstanty, który grał na skrzypcach (wg gazety w 1860 miał 12 lat).