Przedmieście w płn.-wsch. części miasta, przy ulicy o tej samej nazwie, długości ponad 2 km. W XVIII w. była to wieś, w 1814 pierwszy raz na planach, w 1821 włączona do obszaru miasta. Po płn. stronie ulicy rozciąga się dolina z równolegle płynącą Smugą. W centrum Majdanu znajduje się źródło "Kryniczanka" (w 1956 obudowane). W połowie drogi na niewielkim wyniesieniu za rzeczką mieli swój folwark bazylianie. Przebywał w nim stale 1 zakonnik odprawiający nabożeństwa w drewnianej kaplicy unickiej. Na Majdanie mieszkała połowa wszystkich zamojskich unitów. W 1821 stały tu 72 domy, a w 1 poł. XIX w. karczma z zajazdem.
Pod koniec VIII 1831 miał tu miejsce znany epizod powstańczy - zwycięska potyczka obrońców Zamościa. W czasie powstania zniszczono 20 domów, rozebrano także 2 cegielnie żydowskie. W 1849 na 118 gospodarstw - 87 posiadało co najmniej morgę pola. Miał więc Majdan wybitnie wiejski charakter. Żyła tu blisko połowa zamojskich rolników, m.in. najbogatszy w mieście Antoni Emeryk (24 ha), któremu ustępowali majątkiem nawet wspomniani bazylianie. Mniejsze, lecz znaczne jak na ówczesne czasy gospodarstwa posiadali: Michał Łapiński (19 ha) i Józef Michel (11 ha). W 1927 największe gospodarstwa: Paweł Harczuk 55 mrg, Józef Łapiński 30,5, Józef Kiełbiński 29.
W 1864 rząd rozparcelował folwark bazyliański dzieląc je na 16 osad żołnierskich (23 ha). W VI 1866 - 308 mieszkańców. W skasowanej plebanii urządzono szkołę elementarną (nową murowaną szkołę wzniesiono w 1912). Na Majdanie stała żydowska karczma, w 1921 Majdan palił się. W 1931 utworzono oddział straży pożarnej i wybudowano remizę. W 1929 powstało Kółko Rolnicze.
W 1910 przedmieście liczyło 78 gospodarstw, w 1925 - 532 mieszkańców, 1937 - 528 osoby, w tym kilka rodzin Rusinów (6 z prawami wyborczymi), ponad 60% ludności utrzymywało się z rolnictwa, 20% z rzemiosła.
9 XII 1942 o 4 rano hitlerowcy rozpoczęli wysiedlenie Majdanu, podczas deszczu dając 20 minut, zabrano przeszło 400 osób (115 rodzin) umieszczono w obozie przy ul. Piłsudskiego (190 skierowano do Oświęcimia). W ich miejsce nasiedlono 20 rodzin tzw. "czarnych" (aż 14 z Besarabii, 1 z Radomia, 5 pol. volksdeutschów). Zniszczono 10 gospodarstw.
2 XII 1944 w jednym z gospodarstw doszło do zamachu na funkcjonariuszy UB (zginęło 11 milicjantów). Po wojnie stanęła murowana kapliczka poświęcona mieszkańcom Majdanu poległym i pomordowanym w czasie okupacji. W I 1948 mieszkało 460 osób (225 m., 235 k.), posiadano 31 gospodarstw, w tym 2 ponad 10 ha, ponadto 56 koni, 106 krów i 83 świnie. W 1975 zamknięto szkołę.
Majdan należy nadal do rejonów miasta o zabudowie zagrodowej i zamieszkuje go ok. 400 mieszkańców. Do najstarszych znanych już w 1 poł. XIX w. rodzin majdańskich należą Kiełbińscy i Łapińscy. Tradycyjnie z Majdanem związane są też nazwiska Pikuzińskich, Michałkiewiczów, Radziejewskich, Suchowierzów, Grądkowskich, Ksykiewiczów, Kloców, Harczuków, Marciniewiczów. Z Majdanu pochodzi znany malarz Czesław Kiełbiński i historyk UMCS Emil Horoch.


 * Lokalizacja Majdanu w dawnych aktach hipotecznych (w granicach płn./płd.): Rzeka/Rów Szpitalny, Rów Szpitalny/Droga przez Majdan, Droga przez Majdan/Rów Kryniczny, Droga przez Majdan/Droga Średnia, Droga Średnia/Droga Wygon, Rów Kryniczny/grunty Emeryka, Droga przez Doliny/Wygon.
 * Wszystkie domy na Majdanie w XIX w. były drewniane ze słomianymi strzechami, które zdobił często krzyż uszyty ze słomy. Przeważały zagrody pod wspólnym dachem z zabudową gospodarczą. W większości posiadały izbę i komorę, rzadko kuchnię. Wejście i jedno okno "patrzyło" na gościniec. Ściany zawieszano od podłogi do powały obrazkami świętych. Tylko nieliczni posiadali zegary i lustra. (za B. Sawą)

  * W 1927 na Majdanie najwięcej było krów (72) i koni (68).
 * W "Dzienniku Urzędowym" z 1934 w wykazie przynależności do szkół jako Gromada Majdan!
 * Majdan w pewien sposób zapisał się w historii sztuki.
Podczas ogólnopolskiej wystawy socrealistycznej w Zachęcie (1950) Cz. Kiełbiński pokazał obraz Majdan zelektryfikowany (85x110).

Mieszkańcy Majdanu, którzy  w 1939-1944 zginęli za Wiarę i Ojczyznę
(wg tablic z kapliczki)

 - Bednarski Szymon i żona Katarzyna, Borowska Anna, Borowski Władysław i żona Karolina
 - Dusznik Miruś

 - Flis Maria
 - Górski Józef
 - Harczuk Józef i syn Edward, Harczuk Zdzisław i córka Krystyna

 - Idziak Piotr, Iwasiuk Stanisław i żona Julia, Iwasiuk Władysław
 - Jędruszczak Andrzej i żona Bronisława, synowie Antoni i Wacław, Jędruszczak Ignacy
 - Kiciński Ignacy, Kiciński Michał i żona Katarzyna, Kiełbiński Andrzej, Kloc Edward, Kloc Katarzyna, Kloc Rafał i żona Wiktoria, dzieci Stefania i Leon, Ksykiewicz Antoni
 - Łapińska Julia, Łapiński Stanisław i żona Anna, dzieci Aniela, Paweł i Feliks, Łapiński Wiktor
 - Marciniewicz Andrzej, Marciniewicz Jan i żona Paulina, Marciniewicz Maria, Marciniewicz Wiktor, Marciniewicz Wincenty, Mazurek Leon, Michałkiewicz Feliks, Michałkiewicz Piotr i żona Helena, Michałkiewicz Wojciech, Młynarski Michał i żona Maria, Młynarski Wiktor
 - Petrynko Ignacy i żona Antonina, córka Michalina, Piłat Karolina, Plisikiewicz Marian
 - Rozmyślak Józef i żona Maria
 - Sadowski Jan oraz synowie Józef i Roman, Suchowierz Tekla, Szynkarczuk Antoni, synowie Leon i Tomasz, Szynkarczuk Stanisław

 - Trześniowski Julian
 - Wojda Franciszek