Tytułowany magistem kultu mularskiego, był ordynackim dozorcą fabryk (kierownik inwestycji), w sprawach tych podróżując m.in. do Lwowa. Przebudował Bramę Szczebrzeską (prawdopodobnie autor projektu) oraz dzwonnicę kolegiacką (1779), a także narożną kamienicę Blumbergowską w Rynku (ok. 1775). W 1767-82 był wielokrotnie ławnikiem, kontrolował piekarzy, sporządzał spisy i szacowania nieruchomości. Wywodził się z ubogiej rodziny z czasem doszedł do znacznego majątku (dwie kamienice, jedna w Rynku kupiona za 10 tys. zł, półłanek pod Kalinowicami), trzykrotnie żonaty. W opracowaniach też jako Franciszek Ligajewski.