Ur. w Weronie, pochodził z Wenecji (ojciec z rodz. cesarskiej, matka hrabianką, był hrabią Werony, kształcony w Rzymie, teatyn. Od 1738 związany z Polską, proboszcz ołycki, tam za sprawą Radziwiłłów mianowany biskupem zenopolitańskim, później jeszcze opatem żółkiewskim. Za sprawą VII ordynata skierowany tu przez papieża (breve z 7 V 1745) wizytował w 1745-46 Akademię Zamojską, po czym wydał 3 X 1746 dekret reformacyjny podnoszący częściowo uczelnię z zaniedbania. W 1754 Benedykt XIV mianował go arcybiskupem teodozyjskim, a w 1757 wezwał na stałe do Rzymu, gdzie został jeszcze patriarchą aleksandryjskim, później jerozolimskim. Nadal interesował się polskimi sprawami, utrzymywał z Polakami żywe kontakty. Zm. w Rzymie.
Zaprzyjaźniony z Zamoyskimi, zabrał ze sobą do Rzymu młodocianego Klemensa, w 1760 odwiózł go do Zamościa i przyjął od niego przysięgę ordynacką.