Podpisywał się Xiężopolski, ukończył Uniwersytet w Kijowie, był do 1913 adwokatem w Żytomierzu, następnie czynny tam w Gubernialnym Związku Ziemskim (prezesował komisjom, zarządzał muzeum). Po utracie w następstwie rewolucji dób ziemskich zamieszkał w Zamościu, pracował od 1922 w Starostwie, od 1923 sędzia pokoju, a w 1926-32 sędzia Sądu Okręgowego. Działał w PMS, Tow. Walki z Gruźlicą, w Straży Pożarnej. Po przejściu na emeryturę notariuszem w Tyszowcach, a od 1934 w Lublinie gdzie został wiceprezesem Rady Notarialnej. Tam zmarł.
Z zamiłowania zajmował się naukami przyrodniczymi, był odkrywcą kilku gatunków motyli (trzy publikacje w Żytomierzu 1911, 1913, 1915), twórcą muzeum. W 1932 w gimnazjum zamojskim wystawiał jedyny o takiej skali w Polsce zbiór motyli i owadów, połączony z "pogadanką dla młodzieży". Znalazły się w Muzeum Zoologicznym, tam podczas powstania warszawskiego utracone. W Zamościu był zaprzyjaźniony z Leśmianem, epizody towarzyskie z tym związane wspomina córka Maria Strzeszewska (Wspomnienia o Leśmianie, 1966)