Ur. w Podhorcach, uczęszczał do szczebrzeskiego liceum, w 1851 wstąpił do seminarium, pracował w parafii w Dysie. Jako wikariusz kolegiacki (1857-61, później w Łaszczowie) zawarł znajomość z równie urzeczonym przeszłością Zamościa historykiem krakowskim Mieczysławem Potockim. Zaowocowała ona dziełem Zamość i jego instytucje pod względem religii oświaty i dziejów krajowych. Młody ksiądz wziął na siebie fascynujący go trud zgłębienia archiwów. Po 6 latach dostarczył Potockiemu wielki plik wypisów. Sam pozostał w cieniu, chociaż jego to niezmordowanej pracy, żelaznej wytrwałości i umiejętnym poszukiwaniom a przede wszystkim fascynacji, bezinteresownemu wysiłkowi zawdzięczamy tę unikalną, niedrukowaną dotąd monografię. Polemizował z prof. Kostomarowem z Uniw. Petersburskiego w związku z domniemanym pogrzebem Chmielnickiego w Zamościu ("Wiadomości krajowe i zagraniczne" 1859 nr 42).
Za udział w powstaniu aresztowany (w Zamościu), przez 18 m-cy był więźniem zamojskiej twierdzy (1863-65). Skazany na dożywotnie zesłanie na Sybir. Ponad ćwierć wieku przebywał nad Angarą, później w guberni irkuckiej, następnie w europejskiej części Rosji. Na Syberii objawił się jako etnograf-amator, pamiętnikarz i poeta. Po zwolnieniu staraniem wielu dyplomatów w 1889 osiadł w galicyjskim klasztorze w Rohatynie, gdzie zmarł. Swoje prace etnograficzne publikował w "Warcie", rękopisy po nim znajdują się w Rappersvillu i Chicago.
W Zamościu (ul. Listopadowa) mieszkał jego brat Tomasz (1854 - ?), przed więzieniem uchroniło go wtedy spalenie konspiracyjnych materiałów. Jego z kolei syn - ks. Ludwik był również konspiratorem.

* Aresztowany został w 1863 za szeroką działalność agitacyjną, współpracę z podziemiem, za odbieranie przysięgi od powstańców, za obecność w lasach i pomoc rannym. Znaleziono u niego zakazane gazety i inne przedmioty wskazujące na powiązanie z podziemiem.