Ur. w Zamościu, dzieciństwo w domu przy ul. Greckiej 6 (tu gdzie redakcja TZ), uczył się w szkole nr 6, ukończył w 1974 LO dla prac. (wcześniej 2 lata Technikum Mechanicznego), a następnie do 1975 uczęszczał do szkoły rolniczej w Nitrze na Słowacji. Pracował od 1976. w Urzędzie Miejskim, następnie PZU, PKP (1981-87) i PCK (1987-92).
Pierwszą wierszowaną rzecz popełnił mając 11 lat (wg innej wersji 14 lat). Jako uczeń LO zdobył III nagrodę w konkursie WDK (1973). Debiutował drukiem w 1973 fraszkami w "Sztandarze Ludu" i wierszem ("Kamena"). Od 1986 prezes Klubu Literackiego przy WDK. Wydał tomiki Drugi brzeg nocy z 15 lirykami (1996), Obywatel Noe (1998) Sierpień z deszczem (2006, w 1988 arkusz o tym tytule), Bolid (2008), Ballady przydrożne (2016).
Laureat nagrody głównej Ogólnop. Jarmarku poezji w Rzeszowie (1979) i XIV Ogólnop. Konkursu "Dać świadectwo" (2006 Kraków), III nagroda Ogólnop. konkursu literackiego w Szczecinie (1995), ponadto wyróżniony m.in. na IX Warszawskiej Jesieni Poetyckiej (1980) i XIX Ogólnop. Konkursie im. Poświatowskiej (1995, 703 uczestników). Trzykrotnie uczestniczył w Ogólnop. Turnieju Łgarzy w Bogatyni (II nagroda 1991, nagroda specjalna 1993).
Był autorem wyciszonych liryk, w jego twórczości zauważa się fascynację poezją międzywojnia. Bardziej jednak znany był z twórczości satyrycznej na łamach "Tygodnika Zamojskiego" - satyrykiem jestem co tydzień, lirykiem bywam z rzadka - od 1980 (nr 3) opublikował ponad sześćset utworów, ponadto doroczne szopki, w 1993-94 prowadził też "Skarbczyk liryczny". Publikował również w "Nowym Wyrazie", "Tygodniku Kulturalnym", "Kulturze", "Szpilkach". Występował też krótko z zespołem "007" ("aksamitny baryton"). Honorowy Dawca Krwi (do 2018 - 25 l), był przewodniczącym Wojew. Rady Honorowego Krwiodawstwa. Spoczywa w grobie por. Jachny (zm. 1924) z 9 p.p.

 * Nie jestem zwolennikiem poezji wojującej. Uważam, że tej formie operowania słowem przynależne są pewne kanony, ustalone wiele lat temu. (z wywiadu)
 * Piotr Kuncewicz - Genius loci najsilniej daje znać o sobie w twórczości Krzysztofa Konopy. poza  przywiązaniem do miasta, zauroczenie krajobrazem wsi (wstęp do antologii poezji grupy "Zamoście")