Ur. w Szatkowicach (pow. Zduńska Wola), czł. POW. W 1920 po zdaniu egzaminu na Politechnice Lwowskiej został mierniczym w Okręg. Urzędzie Ziemskim w Lublinie. W tym roku walczył, położył drugim strzałem kozaka... W 1921-22 odbył Państwowe Kursy Miernicze, następnie ze służby mierniczej przeszedł do praktyki prywatnej. Od 1928, po zdaniu egzaminu na Politechnice Lwowskiej, miał w Zamościu biuro wykonujące likwidacje serwitutów i scalenia, a także wszelkie prace miernicze związane z urzędami miejskimi. Działał w POW (wiceprezes koła) i Związku Rezerwistów (wiceprezes ZP). W czasie okupacji ukrywał się w Warszawie, przechował u siebie pierworysy i operaty geodezyjne wartości ćwierć miliona złotych. Kierował pracami przy podziale ziemi z reformy rolnej na Zamojszczyźnie, którą ukończył jako pierwszy w kraju, był rzeczoznawcą pomiarowym na powiat zamojski, od 1949 jako mierniczy Państwowego Przedsiębiorstwa Mierniczego (oddz. Kielce, Grupa Pomiarowa w Zamościu). Od 1958 kierował placówką Biura Urządzania Lasów na 4 powiaty.
Był współorganizatorem Stowarzyszenia Naukowo-Technicznego, w 1978 stanął na czele powołanego oddziału wojewódzkiego Stowarzyszenia Geodetów Polskich, potem prezes, czł. honorowy Rady Wojew. NOT. Po wojnie był m.in. czł. Rady Nadzorczej Centralnej Kasy Spółdzielczej. Posiadał okazały dom przy ul. Partyzantów. Odznaczony Krzyżem Oficerskim OOP. Syn Jan (osobne hasło). Książkę poświęconą jego osobie napisał W. Przegon (Józef Kolanowski mierniczy zamojski Wspomnienie, 2011).