Pierwsze znane ślady o ich w Zamościu pochodzą z końca XVIII w., dotyczą Andrzeja inspektora drogowego, który w 1779 nabył dom na przedmieściu szczebrzeskim, a w 1786 ochrzcił córkę, następnie jego syna lub brata Jana (1770 - ?) kołodzieja, który po likwidacji w 1821 przedmieść osiadł na Majdanie, stając się rolnikiem. Jego młodszy syn Józef (1821-1913) był murarzem, później zajmował się przewozem podróżnych. Miał synów: Pawła (1844), Piotra (b.d.) i Józefa II (1864). Byli unitami, których przymuszono do przejścia na prawosławie, po ukazie tolerancyjnym w 1905 katolikami. Na cmentarzu jest też grób Augustyna Kiełbińskiego (1810-1874) powstańca styczniowego.
Z kolei jego syn Józef II Kiełbiński (1864-1932) rolnik z Majdanu gospodarował na ok. 50 ha. był czł. zarządu II ZTP-O. Ożeniony z Julią z innej linii Kiełbińskich miał córkę i 5 synów, z których trzech wzięło udział w wojnie 1920. Najbardziej znani to wojskowy lekarz Adam i malarz Czesław. Po ojcu rolnikiem na Majdanie został Karol, m.in. radny miejski. Czwarty i piąty syn  bili bolszewików - Feliks (1904-1929) legionista, zm. na gruźlicę jako student prawa, Antoni Bolesław żołnierz 1920, więzień Oranienburga. Jego syn prof. Adam Kiełbiński (1924) w czasie wojny pomagał, rodzinie, był ordynackim leśniczym, wykładowca uniwersytecki, mieszka we Wrocławiu, kronikarz rodu.
Brat Józefa I - Paweł (1844-1908) zamieszkał na Nowej Osadzie, był kołodziejem i miał zakład powozów i bryczek, dając początek drugiej linii. Jego syn Karol Kiełbiński (1888-1984) był przedsiębiorcą i społecznikiem.


 * W 1844 prace remontowe i budowę korytarza w kryptach kolegiackich prowadzić miał Jan Kiełbiński - murarz.
 * Właściciel sklepu przy ul. Powiatowej Andrzej Kiełbiński (1885-1942) próbując ratować matkę zastrzelony przez żandarma, pochowany został początkowo tam gdzie zginął w przydrożnym rowie.

 * W mieszkaniu ostatniego na Majdanie Kiełbińskiego - Ryszarda (zm. 2010) s. Karola, znajdował się ozdobny, dębowy kredens, który był dziełem więźniów, odkupiony został przez jego matkę w 1918 od rosyjskiego naczelnika więzienia.
W 1918 wzmiankowany był przy ul. Partyzantów Dom Kiełbińskich, wtedy ul. Lwowska 18.