Ur. w Zamościu, jego przodkowie wywodzili się ze szlachty żmudzkiej, ukończył historię na Uniwersytecie Warszawskim (1980). Był redaktorem "Wiedzy i Życia" (dział historii), dyrektorem biblioteki gł. ASP, pracownikiem naukowym katedry bałtystyki UW. Wielki sympatyk i znawca Białorusi i Litwy, był tam m.in. gdy odzyskiwała niepodległość (pod stacją telewizyjną, w sejmie), organizował ambasadę, był łącznikiem między premierami Landsbergisem i Mazowieckim, odznaczony orderem Gedymina. Założył i w 1990-2004 kierował rządowym Ośrodkiem Studiów Wschodnich, wykonującym m.in. jawne i poufne ekspertyzy dla UE i NATO. By jego dziełem życia, wg Jana Nowaka-Jeziorańskiego należał do najlepszych i najbardziej szanowanych laboratoriów tego rodzaju w skali europejskiej, a być może i światowej, z wysokim uznaniem wyrażali się prof. Z. Brzeziński, prezydent Kwaśniewski.
Utrzymywał dworek szlachecki na Podlasiu (w przeszłości jego rodziny i fermę mleczną (posiadał międzynarodowe certyfikaty). Zginął tragicznie, wskutek wypadku spowodowanego przez białoruski tir, po miesiącu pobytu w szpitalu (ciężko ranny mówił znajomym, że to był zamach).