Zw. Lulkowiczem, kształcił się w Krakowie (prawdopodobnie u Dolabelli) i tam był członkiem cechu malarzy. Od 1626 w Zamościu (do końca życia). Pobierał z kasy ordynackiej 700 zł rocznie. Pracował także dla skoligaconych z Zamoyskimi Ostrogskich. Istnieją bardzo skąpe wiadomości o jego twórczości. Portretował rodzinę Zamoyskich - autor portretów Tomasza i Katarzyny Zamoyskich w zbiorach muzeum zamojskiego, Tomasza z Muzeum Sakralnego i prawdopodobnie z muzeum lwowskiego. Malował obrazy do kościołów w ordynacji (m.in. Kraśnik - Wniebowzięcie NMP, Koronacja NMP, 1631, Tomaszów - tytularne Zwiastowanie, 1630, Tarnogród - Królowa Apostołów, 1634, wzorowane na Rafaelu Przemienienie Pańskie).
Na uwagę zasługują powstałe na przełomie l. 20 i 30. XVII w. 4 wielkie płótna do prezbiterium Kolegiaty zamojskiej ze scenami z życia św. Tomasza. O ich artyzmie świadczy przypisywanie obrazów Dolabelli a nawet Tintoretcie. Łącząc je z Dolabellą - prof. J. Białostocki pośrednio nobilituje Kasińskiego, gdy pisze o ponadprzeciętnym, odbiegającym od przeciętnego poziomu twórczości malarskiej w Polsce tego okresu.
Był bliski wenetyzującego malarstwa krakowskiego. Wykształcony na włoskich wzorcach, łączył je z lokalną tradycją. Jego dzieło znamionują duże umiejętności malarskie. Operował wydłużonymi, manierystycznymi proporcjami postaci, z upodobaniem tworzył w obrazach kolegiackich dalekie, osadzone we włoskim anturażu plany pejzażowe, włączył do nich biegle oddany, rzadki w tamtym czasie motyw marynistyczny. Umiejętnie korzystał z wzorników graficznych.
Był zięciem architekta Jana Jaroszewicza. Posiadał od 1644 dom w Rynku (nr 3), po śmierci ordynat wystawił opiekunom dzieci malarza rewers na 3 tys. zł.