Ukształtowana została w ciągu XVII w. Zwana też  Edwertowską, od osiadłego w Zamościu w 2 ćw. XVII w.kupca  Samuela Edwerdta (Edwerta), a od l. 80.XVII w. przez córkę do jej męża Piotra Leyska, potem Daniela Leyska, w 1731 za 4 tys. zł sprzedana Żelskim. Dość szybko miała pozbyć się attyki (na przełomie XVIII/XIX w., gdy jej właścicielem był wójt Fijałkowski), chociaż widoczna jest na obrazie Zaleskiego z ok. 1840. Była to pierwsza pełna zabudowa działki przez piętrowy wieloczłonowy dom z małym podwórkiem. Od ul. Kolegiackiej także w XVII w. być może już inny właściciel wzniósł malowniczą attykową kamieniczkę.
Po Abramie Herszonie, w 1897 posiadaczem tej i sąsiedniej kamienicy został Wigdor Inlender. W 1911 otrzymała II p. (proj. Władysław Lucht) i w 1914 jako jedyna w całym Rynku III piętro (także W. Lucht), aż z 5 balkonami w fasadzie. W elewacji północnej widoczna poddaszowa czwarta (!) kondygnacja. W przedwojennej prasie  nazwano ją drapaczem chmur Inlendera. Nadbudowa dotyczyła całej posesji, tworząc monolitową bryłę wzdłuż ul. Staszica i od strony ul. Kolegiackiej 14 (w rzucie widoczny jednotraktowy łącznik obu kamienic). Posiadała ok. 30 lokali! Podczas renowacji w 1977-81 obniżono całą zabudowę i zrekonstruowano attykę od strony zachodniej. Widoczny, po wojnie brak balkonów, spowodowany był niemiecką konfiskatą na cele wojenne.
W 1871 wymieniony jako mieszkaniec lekarz Zygmunt Skrzyński, kolejny lekarz Leon Heltman (5 pokoi), następnie przez wiele lat zasłużony dyrektor szpitala Bolesław Bogucki z żoną Heleną, wybitną działaczką społeczną, gdzie urządzali przed wojną słynne "czarne kawy". Przez kilkadziesiąt lat na parterze mieścił się  sklep żelazny Wagnerów (5 pomieszczeń).  Po Wigdorze, właścicielami byli Inlenderowie - Chaim, Lila, Tobiasz, Mordko, Hersz, Moszko, Sura i Rywka. W czasie wojny Niemcy zajęli ją (z sąsiednią) na biura, a po wyzwoleniu tę obszerną kamienicę zajęło Starostwo (od 1956 wł. Skarbu Państwa), później PRN (do 1964), bursa Studium Nauczycielskiego, a po renowacji do pocz. XXI w. "Dom Technika". Na parterze w l. 80-tych mieściła się popularna kawiarnia NOT (później m.in. od 1993 sklep z wikliną i zaopatrzenia plastyków).

 *  W aktach XVII-wiecznych też jako Kamienica Lubelska, od właściciela Edwerta, ale innego z rodziny, kupca z Lublina.
 * W opisie z 1730 w dość złym stanie - np. szyb w oknach kilkanaście wybitych, okiennica żelazna oderwana, dwie kwatery potłuczone, a dwie gontami zabite, z pułapów woda keje się, leje się też tak w sieni, jako i na podcieniu, na zewnątrz koło okien mury porysowane i porospadane.
 * W XIX w. właścicielami byli kolejno Jałowiccy, od 1854 Kosiarscy i Bałaszkiewiczowie.
 * Z nadbudową III p. związany był wypadek. Zawaliło się 3 V 1914 rusztowanie (zginął chłopiec). Dom w dokumentach z 1911 nosił nr 3, z 1914 nr 24!