Nazwana tak od jej właściciela Jana Kasińskiego nadwornego malarza ordynatów (2 ćw. XVII w.). Później należała m.in. do Wentonów, ks. Duńczewskiego, Piotra Bernackiego prezydenta miasta Zamościa (l. 70-80. XVIII w.), Żardeckich (prawie sto lat) i Inlenderów (do lat międzywojennych), też w 2 poł. XIX w. Skrzyńscy i Gersonowie. Po ostatniej wojnie również i tutaj urządzono biura. Pamiątką po Inspektoracie Szkolnym była (do renowacji) żeliwna tablica na filarze podcienia, poświęcona likwidacji analfabetyzmu w powiecie w dniu 1 V 1951 w drugim roku planu sześcioletniego. W 1946 wymieniono kamieniarkę w podcieniu. W kamienicach nr 1 i 3 urządzono w czasie okupacji Technisches Hauptamt, a w 1981 Dom Technika NOT (dawniej z klubokawiarnią i nadal z biblioteką techniczną).