Dzisiaj ulica Janowicka (od 1989), 900 m od ul. Piłsudskiego, za Łabuńką. Wcześniej ul. Janowice Duże (od l. 60. XX w., od 1965 nawierzchnia twarda). Powstały w 2 ćw. XIX w. w związku z rozbudową twierdzy, gdy mieszkańców wsi Janowice przeniesiono na drugą, lewą stronę rzeki. Po kasacie twierdzy dla odróżnienia od nowo przyłączanych do wsi obszarów nazwane Dużymi. 
Janowice duże położone są na wysoczyźnie, jak określano w l. 30. XX w.  górującej nad błoniami nadrzecznymi o co najmniej 5 metrów. Zachowały jeszcze w latach współczesnych charakterystyczną i rzadką już w granicach miasta zabudowę zagrodową. W 1934 spłonęło tu 15 gospodarstw. Przed wojną Janowice Duże liczyły ok. 80 posesji, aż 10 należało do rodziny Glinków. W 1925 mieszkało tam 406 osób a w 1948 - 425 tj 210 m, 215 k  (32 gospodarstwa, w tym jedno ponad 10 ha, 41 koni, 57 krów, 39 świń). W 1937 zamieszkała przez 492 osoby, w 2/3 rolnicy. Obecnie Janowice Duże (wraz z ul. Ogrodniczą i Łączną) liczą ok. 350 mieszkańców.
Płn. kraniec wsi kończył się w stronę Hyży, jak przetrwało przez sto lat w miejscowej tradycji za Stachem (Nowosadem). Kiedy żył, nie wiadomo, ale tak uwieczniony w lokalnej historii.
W dawnych aktach notarialnych występowały nazwy obiektów fizjograficznych jak Ogrody, Podhyża, Dworzyska, Dziekania, Zastaw, Podgroble, Nowe, Zakanale. Zob. Błonia Janowickie