Ur. w Opatowie, po studiach na Uniwersytecie Warszawskim (mgr filozofii w zakresie historii, 1932), od 1936 kustoszem w Bibliotece Ordynacji Zamoyskiej. W 1939 spłonęła jego gotowa praca doktorska. Od 1945 pracował w Bibliotece Narodowej (w 1956 pełnił obowiązki jej dyrektora), redaktor „Przeglądu Bibliotecznego", i od 1957 do śmierci przewodniczący ZG SBP.
W 1938-39 czł. kolegium redakcyjnego „Teki Zamojskiej”. Opublikował w niej kilka artykułów dot. historii Zamościa, m.in. odkrytej  przez siebie najstarszej lustracji Zamościa z 1591.