Wyjechał z Zamościa w okresie porozbiorowym, początkowo mieszkał w Paryżu, następnie w Solurze (Szwajcaria). Był przyjacielem Tadeusza Kościuszki, gościł go w ostatnich miesiącach życia. Zajął się jego pogrzebem (1817), złożył podpis na akcie śmierci i wystawił mu w Zuchwil pomnik czworogranny, w którym złożył wnętrzności Kościuszki (zwłoki zabalsamowane pochowane w kościele), który serce zostawił testamentem jego córce Emilii. Portretował też Kościuszkę.