Konstrukcje umożliwiające naturalne doświetlenie klatek schodowych kamienic. W Zamościu pojawiły się  w ostatniej ćwierci XIX w. i dość szybko, w 2 dziesięcioleciu XX w.  zniknęły z dachów rynkowych kamienic. Znane są z widoków miasta z wieży ratusza i dzwonnicy kolegiackiej. Doświetlały raczej wyższe kamienice, w Zamościu dwupiętrowe (tylko  Rynek Wielki 7 i 9 niższe). Znajdowały się w 8 kamienicach -  pierzei północnej: ul. Ormiańska 22 i 24, wschodniej: Rynek Wielki 14, południowej: ul. Staszica 15 i zachodniej: Rynek Wielki 3, 5, 7, 9.
Wznoszone były w kalenicowej części dachu. Miały podobną formę przeszklonego „domku” z 4-spadowym daszkiem.  Wyróżniał się tylko świetlik kamienicy  nr 22 (Pod Madonną). Powstał w 1898, na całej długości krawędzi dachu, szeroki, tworzył go regularny ciąg 8 kwartałów, każdy z 16 szybkami (dwustronnie dawało to 256 szklanych kwater!). W latach 20. usunięty.
Zbyt kruche w naszym klimacie konstrukcje nie sprawdzały się w dłuższym czasie. Przed wojną w wielu miejscach zastąpiły je przeszklenia w połaciach dachowych.