Jednym z pierwszych, znanych z nazwiska krawców był Ferens, Węgier (1591), pracował dla dworu i miał w pobliżu dom. W 1657 było 15 krawców, a w 1821 aż 63, 1828 - 40, 1847 - 23, 1855 - 13. Żydzi mieli w cechu zagwarantowaną liczbę miejsc jako tzw. suchedniarze (poza cechem partacze) i stosowną pracę - białogłowską, niemiecką, polską i książą. W poł. XIX w. byli już prawie wyłącznie Żydzi.
Przed wojną najbardziej znani krawcy męscy: Romuald Dytry - egzystuje od 1909 (Wikarówka) i Wolf Rychtman - egzystuje od 1890 (ul. Staszica 10) oraz równie długo egzystujący damscy: Stanisław Służewski (ul. Staszica 25) i Abram, potem Azriel Szeps (ul. Grodzka). Przed I wojną pracownię sukien damskich prowadziła Wanda Pomianowska.
Do bardziej znanych zaliczali się też Jakub Tyrka (ul. Kolegiacka, po wojnie Wyspiańskiego 1), Moszko Grossman (ul. Ormiańska), Ruwin Holc (ul. Kołłątaja), trzech Becherów z ul. Piłsudskiego, Szyja Can (1866-193), Bronisława Kawecka (od 1914, ul. Żeromskiego 11), Jadwiga Gawron (od 1925 - (Rynek Wielki 4). Specjalistą od mundurów wojskowych był Ciuraszkiewicz.
W 1924 najwięcej po 5 osób zatrudniali: Rychtman i Grossman (krawcy męscy) i 4 osoby Stanisław Służewski (damski). W l. 30. było przeszło 40 zakładów (aż 10 na ul. Staszica i 8 na ul. Piłsudskiego!). W 1938 w gmachu PKU powstały Poznańskie Zakłady Krawiectwa Cywilno-Wojskowego.
Bardziej znani krawcy i krawcowe (alfabetycznie): Bronisław Bałakut (po wojnie; ul. Bazyliańska, potem Ormiańska, "przyzoo"), Stanisław Ciebiera (osobne hasło), Stefan Goroński (1920-1974, ul. Piłsudskiego), Czesław Górski (ul. Piłsudskiego, potem Rynek Wielki, ul. 1 Maja 6), Michał Hrycyk (od 1938, ul. Staszica 17, zatrudniał 7 osób), Franciszek Idziak (1906-1997, ul. Haukego, wyszkolił kilka pokoleń) Jan Junik (od 1935, ul. Grodzka, potem Staszica, Moranda 1), Zdzisław Malec (ul. Grodzka 2, w 1950 we władzach cechu), Michał Michałkiewicz (ul. Staszica 6), Stanisław Nacyonis (od 1922 Rynek Wielki 4), Józef Soroka (ul. Partyzantów), Janina Czarnecka (od 1947 suknie ślubne, ul. Staszica 6), Stefania Gorońska (ul. Długa 28), Zofia Kokoć (ul. Staszica 29), Stefania Komuszyńska (od 1926 szycie sukien "Stefania", ul. Ormiańska), Marcela Ptaszyńska (ul. Żeromskiego 11), Karolina Skabuń (ul. Kolegiacka 1), Kornelia Szubtarska (ul. Podleśna), Leokadia Węcławik (ul. Bazyliańska 14). W 1957 w komisji podatkowej był Jan Skabuń.
Jako najelegantsza krawcowa przed wojną zasłynęła A. Bodakowa z ul. Narutowicza - Pracownia sukien damskich - najnowsze fasony, szyła m.in. toalety na bale. W 1938 w gmachu PKU uruchomiono pracownię Poznańskich Zakładów Krawieckich Cywilno-Wojskowych (Władysław Kozanecki).
W 1944 na czele cechów krawców i krawczyń stanęli M. Hrycyk i Stefania Wacnik. Przejściowo pojawił się także cech krawców męskich. Tego roku powstała czynna do 1947 Spółdzielnia Krawiecka, również z M. Hrycykiem na czele (Rynek Wielki 10, czł. 40). W 1948 przekształcona w Pomocniczą Spółdzielnię Czł. Cechu Włókienniczego (zarząd: M. Hrycyk, J. Junik, Ryszard Kleszczyński), następnie RSP Branży Włók. "Odzież" (ul. Moranda, 1957 - 85 prac.) później przejęta przez "Wzór". W mieście było dużo krawcowych, do większości zapisywano się do kolejki (suknie, garsonki, palta).
Najbardziej znanymi czapnikami byli: Stanisław Marmaj (1907-1987) od 1937, Pl. Stefanidesa, po wojnie ul. Pereca 25 (1950 we władzach cechu) i Zygmunt Kowalski (od 1950), następnie przez wiele lat Kuczyńscy z ul. Harcerskiej (zawsze w czwartek na Nowym Rynku) a kapeluszniczką Zofia Bucior.
* 2 V 1925 u Bluma odbyło się zebranie Związku Zawodowego Pracownic Krawieckich, z udziałem 85 osób, na zakończeniu w języku żydowskim odśpiewano Czerwony Sztandar, Międzynarodówkę, Na barykady.
* Pod koniec l. 20. XX w. w oficynie ratusza miał warsztat Szyja Tempeldyner - jako specjalność podający ubrania chłopskie względnie ubrania ludowe.
* W 1926 Zofia Twarogowska dyplomowana mistrzyni cech warszawskiego ogłaszała w 1926 otwarcie pierwszej zamojskiej szkoły kroju i szycia oraz pracownię ubioru damskiego (ul. Kolegialna 6, 2 p. Dom Ronikiera). Przyjmuje uczennice na naukę i robotę. Krój angielski i francuski, modelacja. Wydaje świadectwa ("Ziemia Zamojska")
* Od 1947 troje członków Pomocniczej Spółdzielni pracowało na piętrze przy ul. Staszica 6 (120 m2): Janina Czarnecka - suknie ślubne (3 pomieszczenia), Michał Michałkiewicz - krawiec (1), Ryszard Kleszczyński - kuśnierz (2), a ponadto Spółdzielnia Dodatków Krawieckich. O ich eksmisję zabiegało koło TPPR, sąd dał jednak rację rzemieślnikom.
* 1 II 1949 kat. I-szą posiadali krawcy: J. Junik, Z. Malec, M. Michałkiewicz, S. Nacyonis, J. Tyrka, M. Hrycyk, A. Wójcik i K. Ziarkiewicz oraz J. Czarnecka, S. Gorońska, Z. Kokoć, M. Ptaszyńska i K. Skabuń.
* 1958 - 21 zakładów, 1998 - 69 podmiotów; w 2002 zmarł najstarszy czynny (od 1947) krawiec Jerzy Kawałko (ul. Żeromskiego, przedtem ul. Ratuszowa).