Wykształcony w Seminarium Papieskim w Wilnie. Przybył do Zamościa jako magister filozofii i licencjat teologii. W 1758-64 był superiorem zamojskiego klasztoru bazylianów. Zasłużył się przy budowie klasztoru, zakupił organy. Zainicjował spisywanie, cennych dzisiaj kronik klasztornych. Przeniesiony na superiora w Trembowli, następnie do Humania, gdzie kierował szkołą przy monasterze, i tam na Ukrainie jako misjonarz poniósł śmierć męczeńską rozszerzając unię świętą.
Zamordowano go z innymi zakonnikami w czasie rzezi humańskiej - postrzelony, rozrzucone przez zbójców hostye pożywając, spisami zakłuty został i w rynsztok wrzucony. Był postacią wybijającą się wśród ówczesnych polskich bazylianów, wybitny krzewiciel wiary katolickiej i szerzenia unii.