Ur. w Warszawie, jedyna córka Jerzego majora WP, w 1937 przeniesionego do Zamościa. Gdy wybuchła wojna była w III klasie gimnazjum i na ostatnim roku szkoły muzycznej (fortepian). Odebrała głębokie, patriotyczne wychowanie. Mieszkała przy ul. Krysińskiego 5, gdzie została 5 V 1940 aresztowana przez hitlerowców jako zakładniczka za ukrywającego się ojca konspiratora. Trzymana była w więzieniu na ul. Okrzei. Nie złamały jej tortury w czasie śledztwa, nie wydała go i 8 VII z 47 współwięźniami została rozstrzelana na Rotundzie.
Jej imię nosi kilka drużyn harcerskich, m.in. II LO, a epitafia znajdują się w kościele św. Katarzyny i na Rotundzie. Odznaczona została pośmiertnie Krzyżem ZHP z Mieczami (1985). Od 1984 Medal jej imienia nadawany był przez Chorągiew zasłużonym dla ZHP.


 * Rozwścieczeni gestapowcy zbitej i zemdlonej dziewczynie połamali ręce i nogi, a następnie strzałem w tył głowy zamordowali ją. Po tym fakcie szef zamojskiego gestapo powiedział z ironią - jeśliby Polacy kiedykolwiek stawiali pomniki, to pierwszy powinni postawić tej dziewczynie ("Sztandar Ludu" z 1986).
  *
Wg innej wersji aresztowana i przesłuchiwana również za przynależność do ruchu oporu. ("Płomyk" z 1978)
 * Świadek aresztowania 10-letni Andrzej Sztarejko - Grażynie pokazali jakieś zdjęcie. Powiedziała, że nikogo nie rozpoznaje. Gestapowiec uderzył ją dwukrotnie w twarz. Kiedy zaczęła płakać powiedział no dobrze, to sobie przypomnisz. Potem poszli do biblioteczki wujka. Wiedzieli gdzie szukać, bo od razu z jednej z książek wyciągnęli datowany list od wujka. To był znak, że żyje i się ukrywa, o nic więcej nie pytali, aresztowali moją siostrę (Danutę) i Grażynę.