Obiekt dawnego Teatru Miejskiego, wł. Ptaszyńskiego. Przebudowany przed I wojną światową na mieszkania i na parterze pomieszczenia handlowo-usługowe oraz restaurację. Od czasu I wojny prowadzili ją kolejno B. Szymański, F. Stolarski, K. Stefaniak (6 pokoi i 2 kuchnie), od 1936 „Oaza” K. Dębowskiego. W 1945 na krótko otworzono w niej cukiernię "Lena". W latach międzywojennych, mieszkał tam H. Świątkowski, w różnym czasie również malarz E. Kopciński, cukiernicy Puszczyńscy i Pachutowie, wdowa po burmistrzu Kosmalskim, wspomniany Stefaniak oraz Stefan i Jan Ptaszyńscy (przed wojną dom nr 11 i 13).
Mieściły się tam po wojnie w różnych okresach m.in. wypożyczalnia naczyń i magiel, świetlica dla dzieci PSS, biura spółdzielni kominiarskiej, Związku Głuchych, biuro "Pax", szewc (Grela), modystka, naprawa maszyn biurowych (Kołtun, Izdebski), naprawa RTV (Sawicki, Malinowski, Gdula), butik (Kapłonowa), potem części do samochodów i do 2025 sklep obuwniczy.
Od 1978 wł. państwowa. Jeden z ostatnich domów staromiejskich, który nie doczekał dotąd renowacji. Za długą fasadą w 2016-24 znajdował się urządzany przez Romana Sawę oryginalny, odwiedzany przez turystów, ogródek.