W pierwszych latach Zamościa w tym miejscu cmentarzyk ormiański. Pochodzi  z pocz. XX w., żydowskich właścicieli, rozbud. (1934). Zamieniona w 1941 na  dom starców, od 1950 jako dom opieki dla dorosłych, w 1954-75 mieścił się w niej internat PLSP. Po renowacji w 1977-2009 szkoła muzyczna i krócej stołówka „Caritas”. Od 2013 rektorat PWSZ, ob. Akademii Zamojskiej.
Narożna (kąt 60 st.) u zbiegu z ul. Łukasińskiego (nr 5), na planie nieregularnego trapezu, piętrowa z mieszkalnym poddaszem (od tyłu 3 kondynacje). Fasada 7-osiowa symetryczna, elewacja boczna 5-os.,  o podziałach ramowo-płycinowych,  balkony w osi fasady i narożu ujęte lizenami, gzymsy, facjatki. W 1954 od północy dobud. piętrowy aneks. 
Skomunikowana z sąsiednią kamienicą (ul. Pereca 2a, d. 4), z tego samego czasu, też piętrową, 5-osiowa, ujęta boniowanymi lizenami, z „blankowym” szczytem na osi.