Ur. i zm. w Krakowie, w 1897 obronił doktorat na UJ, od 1893 służył w wojsku austriackim jako lekarz, m.in. jako komendant szpitala pod Insbruckiem. W WP ochotniczo, najpierw w Przemyślu, w V 1919 - IX 1921 w Zamościu, później w Lublinie i Krakowie, a po przejściu w stan spoczynku pracował tam w szpitalnictwie cywilnym. W Zamościu był komendantem szpitala wojskowego, rozbudował go, przeprowadził ewakuację na czas zagrożenia w 1920. W szpitalu tym urodziła się jedyna jego córka.