Najskromniejsza z kamienic ormiańskich. Powstała ok. poł. XVII w. w miejsce drewnianego domu, wg nowych ustaleń dzięki prof. Akademii Hieronimowi Kołakowskiemu (zm. 1655), który zapisał ją Akademii Zamojskiej. Nadal mieszkała w niej wdowa po nim Krystyna z Hyttmerów, która następnego roku wyszła za lekarza i profesora Akademii i pamiętnikarza Bazylego Rudomicza, z którym przede wszystkim łączy się teraz tę kamienicę. Jej poniekąd skromniejsza fasada, wynika stąd, że właściwie nie należała do niego, a więc i braku kosztownych inwestycji. Później sądowymi wyrokami przypadła w l. 80. XVII w. kolejnemu profesorowi Michałowi Brzyskiemu, i  do poł. XVIII w.  jego sukcesorom. Po nich właścicielami byli m.in. Ziembińscy, Milczyńscy, Popławscy.
W 1879-1959 była własnością żydowską, początkowo Szperów, potem Walerów i już jako współwłaścicieli - następnych. Poza attyką kamienica nie posiada efektownego wystroju, który być może po prostu mógł nie dochować się do naszych czasów.