Ur. w Zamościu, później mieszkał w Krasnobrodzie, LO ukończył w Chęcinach, przez dwa lata uczył polskiego w Wasylowie a w 1987 KUL i seminarium duchowne. W 1993 po 5 latach studiów w Rzymie na Uniwersytecie św. Tomasza "Angelicum" obronił pracę doktorską (poświęcona dorobkowi prof. Bartnika). W 1993 został wikarym w Katedrze, a od 1994 w kościele Królowej Polski, wykładał w Kolegium Katechetycznym, a także był katechetą w Technikum Elektrycznym. Obecnie wykłada dogmatykę na KUL i w Seminarium Duchownym. Kierował Katedrą Personalizmu Chrześcijańskiego, od 2009 dyrektor Instytutu Teologii Dogmatycznej. Jest redaktorem włoskiego pisma "Prosperittiva Persona", czł. Komitetu naukowego Leksykonu Personalistów XX w. wydawanego przez Uniwersytet w Padwie. Personalizm jest źródłem inspiracji jego twórczości poetyckiej, teologicznej i filozoficznej. Regularnie pisywał też na tematy filozoficzne w "Zamojskim Kwartalniku Kulturalnym".
Debiutował jako poeta w 1983 ("Akcent"). Wydał tomiki poetyckie Figury (1987), Obrazy (1995), za który został laureatem Nagrody Literackiej "Głosu Nauczycielskiego", Ogrody (1999), Wyspy (2001), Światła (ebook 2009), Oczy (2011). Publikował też w "Akcencie", "Kamenie", "Przeglądzie Katolickim", "Zamojskim Kwartalniku Kulturalnym". Współredagował "Kronikę Literacką" oraz "Notę" - dodatki literackie do zamojskich tygodników.
* Uderzyła mnie dojrzałość tej poezji, prostota języka, umiejętność pokazywania wielkich człowieczych prawd poprzez pozornie niewiele znaczący rekwizyt. (Piotr Kuncewicz o tomiku Wyspa, 1995)