Pochodził z Nowosądecczyzny, posiadał wykształcenie wyższe teologiczne, ukończył szkołę oficerską i seminarium w Krakowie. W 1923 wystąpił z kościoła katolickiego. W Zamościu przebywał od V 1926, był tu proboszczem, potem dziekanem, zbudował w 1927 kościół. Był też redaktorem wydawanych w Zamościu organów kościoła narodowego ("Głos Polski Odrodzonej" i "Polska Odrodzona" do 1931) oraz autorem wydawnictwa m.in. Prawda o Polskim Narodowym Kościele... (Zamość 1928). Jeszcze będąc w Zamościu został generalnym wikariuszem diecezji, następnie biskupem diecezji (1929), tytułując się biskupem najpierw diecezji wschodniej, po 8 miesiącach  biskupa PNKK dla całej Polski, po sakrę biskupią jeździł do USA (1930). Spotykał się z szykanami władz policyjnych. Wskutek autorytarnych decyzji doprowadził do rozłamu, 1931 władze kościoła narodowego zawiesiły go w czynnościach biskupich i wykluczyły z PNKK, założył wówczas własną starokatolicką grupę religijną. W 1932 na synodzie w Zamościu ogłoszony został arcybiskupem metropolitą Polskiego Kościoła Starokatolickiego W 1933 wyjechał do Warszawy, w 1941-44 więziony przez Niemców (Dachau).
Po wojnie próbował stanąć na czele niedoszłej do skutku unii trzech kościołów (mariawitów, narodowego i starokatolickiego). W 1948, wrócił do kościoła rzymskokatolickiego. Pracował ofiarnie w diecezji szczecińskiej, m.in. jako pierwszy proboszcz w Babimoście, zasłużony przy odbudowie kościoła łobeskiego. Miał przyzwolenie do używania do końca życia atrybutów biskupich, zrezygnował jednak z nich a insygnia biskupie złożył na Jasnej Górze. Zm. w Łobezie. Posiadał stopień kapitana rez. WP.


* W 1933 zgłosił kradzież złotego pierścienia biskupiego z ametystem wartości 130 zł.