Do Zamościa przybył po studiach w Krakowie, od 1739 aż do zamknięcia uczelni (45 lat) wykładając poetykę, logikę, fizykę i teologię. W Zamościu został doktorem teologii i praw (1751, 1753). Prócz godności rektora (między 1750-65) pełnił też urzędy dziekana trzech wydziałów. Był kanonikiem (zamojskim i chełmskim), od 1768 scholastykiem, i do końca zarządzał majątkiem Akademii, a po I-szym zaborze mianowany został koadiutorem pozostałego za granicą infułata Trembińskiego, pełniąc tę funkcję do śmierci.
Jego trudem i kosztem przywrócona została skasowana kapituła, przewodniczył jej posiedzeniom. Ofiarował 3 tys. zł na odnowienie drukarni, Kolegiacie zapisał bibliotekę. Drukował w Zamościu co najmniej 5 prac. Był również kapelanem kościoła św. Katarzyny, proboszczem w Goraju i Tarnogrodzie, gdzie zmarł (5 m-cy przed infułatem, nie doczekując tak mu należnego tytułu).
* Podczas koronacji Stanisława Augusta wystąpił czerwonej todze w otoczeniu dziekanów i bedelów niosących berła. Król wysłuchał go i podał mu rękę.