Ur. w Zamościu, dzieciństwo spędził w Krasnem, ukończył liceum w Zamościu (1949) i prawo na Uniwersytecie Warszawskim, w 1953 został pracownikiem UMCS. W 1961 obronił  doktorat  (praca  o  miastach królewskich Lubelszczyzny), w 1968 habilitacja, w 1977 został profesorem, w 1993 profesorem zwyczajnym. Do 2005 wypromował 4 doktorów i ponad 2 tysiące magistrów. W 1972-78 był prodziekanem Wydziału Prawa i Administracji, później prorektorem do spraw filii rzeszowskiej. Zajmował się historią prawa sądowego, ustroju, podziałów administracyjnych. Od 1999 związany z WSZiA, pełnił funkcję redaktora naczelnego "Zamojskich Studiów i Materiałów". Był autorem 160 publikacji (2000) o tematyce historyczno-prawnej dotyczącej miast, XIX-wiecznych sądów i administracji, w tym Zamość więzieniem (w: Zamość. Z przeszłości twierdzy, 1980), a także m. in. monografii Józefowa Ordynackiego, podręczników (wydana w Zamościu Historia administracji, 2004). Zajmował się twórczością satyryczną (szopki, piosenki, wiersze), zamieszczaną w prasie krajowej i lubelskiej, był kierownikiem literackim kabaretu "Czart". Odwiedzał Zamość z odczytami. Z okazji 50-lecia pracy naukowej wyszła w Zamościu poświęcona mu księga pamiątkowa. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim OOP.