Pochodził spod Biecza. Był inteligentnym i obrotnym dworzaninem Jana Zamoyskiego, w jego imieniu jeździł do papieża w sprawie zatwierdzenia Akademii (1594), w poselstwie do Szwecji i Konstantynopola, uczestniczył w wyprawie moskiewskiej i wołyńskiej, walczył też pod Byczyną. Brał czynny udział w pracach nad Akademią, należąc do najbliższego otoczenia hetmana, przyjaźnił się z Szymonowicem. Od 1590 krążył między Zamościem i Lwowem. Był autorem jednych z pierwszych wydanych w Zamościu książek. Był to niepospolitej wartości literackiej Potrójny z Plauta (1597) - jednocześnie pierwsza "nieludowa" komedia doby renesansu (mimo wiernego tłumaczenia, ponosił go temperament i dopisał ok. 600 wierszy nadając utworowi rodzime piętno) oraz Hymn na  Święta Panny Najświętszej (1600). Pisał pięknym językiem, wyłącznie po polsku. Zm. w Bieczu.