Wg innych opracowań św. Trójcy, zw. "Spaską" lub "Butyrską" (ob. kościół p.w. św. Michała Archanioła). Wybudowana w 1908 (architekt Tom) wraz z koszarami, jako garnizonowa cerkiew prawosławna Cudownego Obrazu Zbawiciela (nierukotworiennogo obrazu spasitiela) przy stacjonującym wtedy 66 Butyrskim p. (...)

Mimo kilkuletniej tylko historii znana pod różnymi wezwaniami i nazwami. Wybudowana w 1908  wraz z koszarami, jako garnizonowa cerkiew prawosławna, dla stacjonującego tu 67 Tarutyńskiego Pułku Piechoty, jako patronuącej mu Trójcy Świętej. W 1910 przekazana przybyłemu 66. Butyrskiemu p.p.  Przeniesiono do niej z "pałacu", ikonę Cudownego Obrazu Zbawiciela (nierukotworiennogo obrazu .spasitiela - w 1915 zabraną do Rosji), stąd nazywana "Spaską" lub po prostu "Butyrską". Jedna z 4 ostatnich przed I wojną cerkwi wojskowych, na terenie zaboru, wzniesiona wg wzorca dla cerkwi pułkowych, pierwowzór w Nowym Peterhofie, wg tego samego projektu arch. Fiodora Wierzbickiego, m.in. w Chełmie i Hrubieszowie. Miała pomieścić do 900 żołnierzy w szyku. Z odejściem Rosjan zamknięta i w 1919 zamieniona na kościół garnizonowy (ob. kościół p.w. św. Michała Archanioła).
Mimo likwidacji charakterystycznych cebulastych kopuł, m.in. wielkiej kopuły nad nawą, świątynia zachowała jeszcze typowy dla rosyjskiej architektury sakralnej wystrój elewacji (np. obramienia okien) oraz do l. 80-tych pocerkiewne ołtarze z kilkoma pierwotnymi obrazami. 

 !!! Murarz z Przedmieścia Lubelskiego - jak zapamiętał z jego opowieści syn Tomasz Peresada - podczas położenia kamienia węgielnego zamurował w fundamencie cerkwi złoty kielich mierzący 60 cm, który napełniono szczerozłotymi pięciorublówkami.