W Zamościu od 1918, jego wysiłkom w głównej mierze zawdzięczało miasto powstanie elektrowni. Pracował w RM jako buchalter, w 1921 został dyrektorem elektrowni. Był w zarządach Resursy, Ochotniczych Straży Pożarnych i LOPP. Przewodził sejmikowej komisji teatralnej, duży wkład wniósł w odbudowę gmachu pofranciszkańskiego. Sprawdzał się jako organizator obchodów narodowych. Mieszkał w Domu Centralnym. Zm. w Warszawie po krótkiej i ciężkiej chorobie.