Handlował wszelkimi dobrami, ale poważną rolę odegrał w handlu solą i potażem. Cieszył się dużym poważaniem w Zamościu. Był w 1643-54 ławnikiem, później wójtem gminy ormiańskiej, imieniem której jeździł na Sejm celem zatwierdzenia przywilejów. W 1650 nabył folwark pod Zamościem, na czele patrycjatu witał powracającego ordynata. Oddał duże zasługi dla kraju jako poseł i dyplomata (m. in. skłonił chana tatarskiego do odstąpienia od Chmielnickiego), za co otrzymał tytuł sekretarza królewskiego, szlachectwo i herb Wieniawa. Był dostawcą dworu królewskiego.